متقاضیان استفاده از خدمات دفتر ترجمه ابتدا باید بدانند به کدام یک از دو خدمت دارالترجمه نیاز دارند. ترجمه رسمی یا غیر رسمی؟
ترجمه رسمی و غیررسمی تفاوت‌های بنیادینی دارند که هر کدام در موقعیت‌ها و نیازهای خاصی استفاده می‌شوند. ترجمه رسمی عموماً برای اسناد و مدارک حساس و معتبر مانند گواهی‌های تولد، مدارک تحصیلی، سند ازدواج، و سایر مدارکی که به‌عنوان مدرک قانونی نیاز به تأییدیه دارند، انجام می‌شود. این نوع ترجمه باید توسط مترجمان رسمی که پروانه فعالیت از قوه قضاییه دارند انجام شود و اغلب روی سربرگ قوه قضاییه و با مهر و امضای مترجم رسمی به همراه برچسب تایید پرچم انجام می‌شود. هر سند رسمی به زبان مقصد ترجمه شده و در مراحل بعدی ممکن است نیاز به تأیید دادگستری و وزارت امور خارجه داشته باشد تا از اعتبار کامل برخوردار شود.
ترجمه رسمی دیپلم و پیش دانشگاهی در دارالترجمه رسمی
ترجمه غیررسمی اما برای متون عمومی و اسناد غیرضروری مورد استفاده قرار می‌گیرد، مانند مقالات علمی، محتوای وب‌سایت‌ها، داستان‌ها، و متون ادبی که نیازی به تاییدیه رسمی ندارند. در این نوع ترجمه، مترجم آزادی بیشتری دارد و می‌تواند متن را به نحوی تطبیق دهد که برای مخاطب هدف جذاب و قابل فهم باشد. این ترجمه‌ها بیشتر به صورت خلاقانه و گاه با استفاده از زبان پویا و نزدیک به زبان مخاطب انجام می‌شوند و نیازی به مهر و امضای رسمی ندارند.
ترجمه رسمی معتبر است
دقت، صحت و اعتبار از مهم‌ترین ویژگی‌های ترجمه رسمی هستند، زیرا هر خطا یا تغییر جزئی در ترجمه رسمی ممکن است مشکلات قانونی یا اداری ایجاد کند. به همین دلیل مترجمان رسمی موظف‌اند که دقیقاً طبق نسخه اصلی کار کنند و هیچ تغییری در محتوا ندهند. در مقابل، ترجمه غیررسمی به‌دلیل عدم نیاز به تایید قانونی، انعطاف بیشتری در انتخاب کلمات و بیان مفاهیم دارد.
در مجموع، ترجمه رسمی تنها توسط دارالترجمه‌های معتبر مانند دارالترجمه رسمی مرکز ترجمه قابل انجام است و برای اهداف حقوقی، مهاجرتی، و اداری کاربرد دارد، در حالی‌که ترجمه غیررسمی توسط هر فردی با دانش کافی از زبان می‌تواند انجام شود و برای مخاطبان عمومی مناسب‌تر است.
برای اطلاعات بیشتر، می‌توانید به کارشناسان خبره مرکز ترجمه مراجعه کرده و سوالات و پرسش‌های دیگر خود را مطرح کنید.
ثبت ديدگاه